Aan het tafeltje naast mij zitten vier mooie blonde meiden. Jaartje of 18, Nederlands, zichtbaar niet uit arbeidersgezinnen. De ‘cuenta’ van de vorige avond dient opgemaakt en ‘errugens’ ontbreekt 2€20. Teveel betalen is geen optie, daar kan geen Gaudi of Gotico tegenop. Terwijl er drie wild op de calculator van hun iPhones tikken, probeert de vierde de sfeer te redden door plots over okselhaar te beginnen. Te laat. « Dan hebben wij eigenlijk jullie tortilla betaald! », schreeuwt de langste Gooise Barbie.
Ik sta op en leg 2€20 op hun tafeltje. « Goedemorgen dames, geniet nog van Barcelona » en sjok met Boni naar huis.