Het is spitsuur in de supermercado. Onverwachts loop ik ‘mijn’ Mexicaanse dogsitter tegen het lijf. Met zeven flessen cava en dubbel zoveel Desperado’s in zijn mandje verontschuldigt hij zich nogmaals voor zijn ‘ausencia’ vanavond. Ruimhartig toon ik begrip; vandaag is een speciale dag en bovendien, zelfs Boni gaat met dit hondenweer de straat niet op. Bij de kassa nemen we afscheid en roep ik hem nog, iets te luid, na: ‘Feliz Independencia!’ Het voltallige clientèle van de Catalaanse supermarkt staart me nu aan.
‘De Mexico!’, voeg ik er snel, met een rood hoofd, aan toe.
16/09/17, Barcelona