Vorige week trachtte ik met een goede vriend via ‘de app’ een lunchafspraak te beleggen voor het weekend erop. Het weerbericht voorspelde zon en een gekoeld flesje rosé lonkte. Het ge-app wierp vruchten af; er werd een voor beide partijen passende datum, tijdstip én locatie overeengekomen. Mijn disgenoot – overtuigd hetero bij mijn weten met een keurige baan in het EU epicentrum -deelde vol-appig zijn vreugde over het vooruitzicht van ons spoedig weerzien, ‘onder het genot van een ‘bite’. ‘Want’, zo voegde hij toe: ‘it’s been sooo long!’
Of het nou kwam doordat ik die ochtend in het park uitgebreid had staan babbelen met een knappe langharige Fransman met bijpassende poedel of – veel waarschijnlijker – door mijn aangeboren dirty mind (‘a joy forever’), feit is dat ik zijn laatste appje wel drie keer moest herlezen voordat ik mijn aanvankelijke Freudiaanse (ver)taalvout inzag… Mijn kameraad had geen Franse uitdrukking gebezigd maar een Engelse.
