Vroeger, in Friesland, wanneer iemand je vroeg hoe het ging, was het antwoord steevast: “ik mag niet klagen”. Typisch Fries; nuchter, ingetogen. Alleen bij een Elfstedentocht kwamen de emoties naar buiten, met of zonder Beerenburger. Dat niet-zeuren-doe-maar-gewoon, was ook typisch Nederlands. We hadden niks te klagen. Die tijd ligt achter ons. Tegenwoordig mag klagen niet [...]
Het was zo’n dag die we in Casa Boni een klusjesdag noemen. Eindelijk die schoenen naar de zapatero, pak ophalen bij de stomerij en lege flessen in de glascontainer. Het to-do-lijstje - dat al weken op de salontafel lag te vergelen - uitvoeren, afvinken en next. Pas rond zessen gunde ik mezelf een pauze. Ik [...]
Bij deze wil ik nogmaals mijn oprechte excuses aanbieden aan de Française die gisteravond, twee tafels verderop in dat bekende sushirestaurant in Barceloneta een stuk zalm op het gecoiffeerde hoofd kreeg en daarna nog een plak tonijn in haar décolleté. Met stokjes eten én Parkinson is geen gelukkige combinatie... Désolé, Madame!
Er zijn dagen waarop je beter in bed blijft. Gisteren behoorde absoluut tot die categorie, zo werd al gauw duidelijk. Met mijn ogen nog halfdicht strompelde ik naar mijn nieuwe espressomachine, zo’n joekel waar je ook lattes mee kunt brouwen. Water vullen, melk in het reservoir en een capsule erin. Met een druk op de [...]
Zien kon ik haar niet, horen des te meer. We werden gescheiden door een dun wit gordijntje. Haar stem was luid, geboren Amsterdamse. Het lot had ons vanmiddag samengebracht op ‘de Spoed’ van het VU ziekenhuis. Ik hoorde haar tekeer gaan, pijn, blijkbaar iets gebroken. Luisterend naar de Mokumse zag ik een ouder vrouwtje voor me, [...]
Vandaag is het exact tien jaar geleden dat bij mij de Ziekte van Parkinson werd vastgesteld. Ik was toen 38. Deze kloteziekte heeft mijn leven drastisch veranderd, in positieve maar vooral in negatieve zin. Ik heb het ontkend, vervloekt en gehaat. Maar vandaag, met een decennium Parkinson achter de kiezen, heb ik het anders gedaan: [...]
Aangezien ik tegenwoordig om louter medische redenen af en toe een jointje opsteek, spreekt de Nederlandstalige uitbater van de plaatselijke coffeeshop mij inmiddels aan als Wiet-ze.
De dag begon onrustig. Voor het eerst sinds lange tijd moest ik de wekker zetten. Ik had 06:45 ingetoetst. Daardoor werd ik om 5:00 uur wakker, want stel je voor dat ik nog zou slapen als de wekker ging. Gelukkig ben ik van nature een ontspannen mens. Er stonden twee belangrijke afspraken in de agenda, [...]
De afgelopen week begon elke dag met helse pijn in mijn rechtervoet. Dystonie heet dat, typisch voor ‘jonge’ Parkinson patiënten. Dat duurde meestal tot het begin van de avond. Rond zeven uur kon ik weer enigszins normaal lopen. Iedere dag tien uur pijn, non-stop. Dan is de lol er gauw af. Zelfs bij mij. Normaliter [...]
Fragmenten uit ‘zomaar’ een Messenger conversatie van deze ochtend rond half acht - stoned nog een beethe nog van de slaap, zwevend tussen weer omdraaien of voorzichtig (in ons geval) opstaan - met een Vlaamse vriendin die ook Parkinson en een rappe tong heeft: Zij: ‘en hoe gaat het’ Ik: ‘geen idee’ Zij: ‘just, je [...]