Gistermiddag liet ik Foxy uit voor een pi(t)sstop. Wegens de warmte werd het een kort rondje in het parkje in de buurt. Op een van de bankjes zat een dame die mij bekend voorkwam. Vanuit haar Chanel tas sprong een draagbare chihuahua op de grond. Plots herinnerde ik me wie zij was. Onze Franse buurvrouw uit de tijd dat wij nog (direct) aan zee woonden. Foxy gaf het mini-hondje liefdevol kusjes. “Comment vas-tu?”, begroette ik haar, “ça fait longtemps!” Het was minstens twee jaar geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hadden.
De Française staarde vol verbazing naar Foxy en vroeg: “Heb je alweer een nieuwe hond? Wat is er met de vorige gebeurd?” Vreemd, ik dacht dat ze wist dat Boni overleden was. Ik begon te vertellen over hoe mijn lieve Frenchy was gebeten door twee grote… “Non, pas Boni! Je sais très bien ce que lui est arrivé. Ik bedoel..ai, ik kom niet op zijn naam.. ah oui: Foxy!” Nu was het mijn beurt om, zoals de Fransen zo mooi zeggen, ‘stupéfait’ te zijn.
Was ze slechtziend of was Foxy aangekomen? “Dit ís Foxy”, stamelde ik. Ze keek opnieuw naar mijn viervoeter en kirde ongelovig: “C’est pas possible!” De oude ‘buuf’ is aan de drugs, flitste door mijn hoofd. Toen kwam de aap..eeh.. de chihuahua uit de mouw. “Foxy was wild en incontrôlable, als een stuiterbal. Deze hond is braaf en beheerst. Dit kan Foxy niet zijn, tu rigoles où quoi?!”
Met een grijns riep ik Foxy, die verderop haar keffertje aan het aflikken was. Hij kwam meteen en ik wees naar zijn blauwe tuig waar in koeienletters ‘FOXY’ op staat. “Tu me crois maintenant?”, vroeg ik triomfantelijk. Madame viel bijkans van de bank: “C’est incroyable!”, riep ze vier of vijf keer. “Bravo! Hoe heb je dit gedaan?” Het was snikheet in Sitges, ik wilde terug naar de airco en aaide Foxy.
“Je hebt je niet vergist”, antwoordde ik, “dit is een andere hond dan twee jaar geleden. Dit is Foxy 2.0. Je hebt Team Foxy onbewust een groot compliment gemaakt: Merci!” Ik dacht aan het fortuin dat ik had uitgegeven aan dogtrainers, dogwalkers, Reiki for reactive dogs, apps, etc. “Uiteindelijk”, zei ik ter afscheid, “draait alles om vertrouwen en liefde.”
