Onlangs had ik een klein dermatologisch probleempje. Gezwind toog ik met Foxy naar de farmacia, waar ik kind (en hond) aan huis ben. Toen ik nog werkte en het geld binnenklotste, was ik platinum member bij menig kredietkaart- en luchtvaart-maatschappij. Nu ik in ‘de WAO’ zit, is de apotheek de enige plek waar men de rode loper voor mij uitrolt. Laatst trok de apotheker mij mee naar buiten en wees op een splinternieuwe Jaguar die in de zon stond te blinken. “Daar heeft u niet weinig aan bijgedragen”, zei de Catalaan ontroerd: “muchas gracias!”
Zoals gewoonlijk kreeg Foxy een uitgebreide aaibeurt van de dames, waarna men naar mijn gezondheid informeerde. Mijn antwoord was steevast: “muy mal”. Ik ga niet voor mijn plezier naar een apotheek, zeker als er enkel vrouwen werken. Er ging een zucht van verlichting door de winkel: geen gedwongen ontslagen.
Ik was meteen aan de beurt, zoals ik vroeger bij chique clubs via de VIP-ingang naar binnen mocht. Met enige gêne beschreef ik mijn klachten op fluistertoon, waarop de assistente vroeg waar het ongemak zich situeerde. Discreet wees ik naar mijn kruis. “La zona intima!”, riep ze luid, waardoor mijn hoofd kleurde als een tomaat. Ze legde twee crèmes op de toonbank en ratelde iets onverstaanbaars in het Spaans. Ik wilde weg.
“De rode”, zei ik afgemeten en pakte mijn portemonnee. De señora vond het echter nodig om hardop voor te lezen wat op het doosje stond, alsof ik een doofstomme kleuter was: ‘CREMA VAGINAL’. Daar moest me ik mij niks van aantrekken, zei ze, deze crème was geschikt voor vrouwen én mannen. Ik lag al half onder de toonbank toen de uitsmijter kwam: “die stokjes hoeft u natuurlijk niet te gebruiken, als man. Misschien leuk voor Foxy om mee te spelen”.
Bekaf strompelde ik naar buiten en bedacht alvast een goed voornemen: volgend jaar wordt die Jaguar een Seat.
