Rust

 

Terwijl de ochtendspits
het vaderland verlamt
duizend kilometer
stilstaan, achteruit
Regen op het voorruit
18 miljoen mensen
in de polder, plensen.

Rek ik mij uit, ruimte
traag want alle tijd
voor vrijheid,
liefde
lavend aan licht:
de zon.
Geen files,
geen claxon.

2022-11-19T12:02:07+02:00novembre 19th, 2022|Gedichten, Nederland, Nieuws, Parkinson, Sitges|