Je kunt behoorlijk melig worden van 10 dagen ‘lock-down’. Aan de vele (vaak grappige) videos te zien die rondgestuurd worden, hebben meer mensen daar last van. We zijn niet gewend zolang ‘opgesloten’ te zitten. Spanjaarden en Italianen nog het minst, zeker nu de lente officieel begonnen is. In Spanje wordt de quarantaine waarschijnlijk met twee weken verlengd, 1 maand in totaal. Gezien de recente cijfers is het licht aan het eind van deze tunnel helaas nog niet in zicht.
Gelukkig is het besef groot dat deze ‘opoffering’ noodzakelijk is en houdt men zich, waar ik woon, aan de regels. Daar wordt trouwens streng op toegezien. Maar verveling toe en het stil- en op elkaars lip-zitten maakt onrustig. Naast de economische onrust: hoe betaal ik aan het eind van de maand mijn facturen en heb ik volgende maand nog werk? Als dit nog lang gaat duren, verwacht ik dat het aantal echtscheidingen het aantal besmettingen binnenkort overtreft.
De ‘confinamiento’ is niet absoluut. Ik mag de hond uitlaten (mits kort), boodschappen doen, een arts of apotheek bezoeken. Voor dit soort ‘basis-behoeftes’ gelden ontheffingen. Maar Catalonië zou Catalonië niet zijn als ze er niet een schepje bovenop doen. Sinds gisteren moet je hier een Certificaat bij je dragen waarop je moet aangeven voor welke basis-behoefte je naar buiten wil. Ik vond het bij toeval online.. in het Catalaans! Nadat de politie al twee keer gevraagd heeft of ik niet te lang met Boni wandel, doet me dit teveel denken aan ’Big Brother is watching you’ en ‘Ausweiss Bitte!’
Ik heb het geprint en handmatig een vakje toegevoegd. De Catalaanse overheid heeft namelijk 1 belangrijke ‘basis-behoefte’ vergeten… Met dit Certificaat ga ik vandaag de straat op. Als privé-protest tegen de Catalaanse bureaucratie. En uit meligheid, natuurlijk. Als je de komende dagen niets van mij verneemt, dan zit ik wel in quarantaine maar niet thuis:-)
