Een ‘oude’ vriend, ‘D’, met wie het contact de laatste tijd helaas wat verstoft was, stuurt me plots een PM bericht. Hij had de foto’s op Facebook gezien van alle vrienden die mij in Barcelona met een bezoekje kwamen vereren waarbij een hapje en een drankje zichtbaar niet werden geschuwd. Nu kon hij niet langer achterblijven, zo vond en schreef hij want “het ziet er erg gezellig uit”. Dat laatste kon ik niet ontkennen en ik nodigde ‘D’ terstond uit in Casa Wytze&Boni in de Catalaanse hoofdstad.
Terwijl wij chattend de draad oppakten, bleek er nog een reden voor ‘D’ mij te bezoeken: hij is nog nooit in Spanje geweest! Ik viel bijkans van mijn ligstoel van verbazing. We vergeleken agendas en kwamen rap tot een afspraak. ‘D’, een hoffelijk mens, schreef dat hij t.z.t. “de standaardmeuk” wil afwerken, waarmee hij toeristische highlights in Barcelona bedoelde, maar mij dat niet aandoen: “dat doe ik wel alleen, dan kun jij rusten”. Grappend wees ik zijn suggestie van de hand: “geen probleem joh, ik doe tegenwoordig ook standaard dingen”. ‘D’, ‘always a gentleman’, liet zich niet uit het veld slaan en typte: “het gaat mij erom dat je die Sangria Familia niet voor de 1001ste keer ziet”.
De grijns op mijn gezicht kon ‘D’ niet zien. De vriendschap was gereanimeerd, mijn dag goed en ik antwoordde: “tegen een goed glas zeg ik nooit nee, met of zonder familie, liefst met jou, al is het m’n 2000ste. En je hebt gelijk, die ouwe kerk die nog altijd niet af is, kan best een dagje zonder mij”.
