Terwijl Covid-19 nog dagelijks duizenden slachtoffers eist, neemt men in Europa de eerste schade op en kijkt voorzichtig naar de toekomst: de exitstrategie. Hoe krijgen we de samenleving en economie op een zo veilig mogelijke manier weer op gang. Hoewel het te vroeg is om de uiteindelijke impact van de coronacrisis in te kunnen schatten, is zeker dat de gevolgen gigantisch en (deels) blijvend zullen zijn. Zij die denken (of hopen) dat ‘post-corona’ alles terug ‘normaal’ wordt, zullen bedrogen uitkomen; normaal is verleden tijd.
Corona heeft de mensheid in de zwaarste crisis gestort sinds de Tweede Wereldoorlog. Het virus heeft al meer dan 1,5 miljoen personen besmet en 100.000 levens gekost. Deze aantallen zullen de komende tijd nog fiks oplopen. Covid-19 heeft hele economieën tot stilstand gebracht en miljoenen mensen werkloos gemaakt. Meer dan een miljard mensen zitten thuis in quarantaine. ‘Social distancing’ is wereldwijd de nieuwe norm geworden en mondmaskers en handschoenen de laatste mode. Het virus laat velen van ons in angst en onzekerheid wat gezondheid en sociaal-economische toekomst betreft.
Verandering is een ‘must’. Of zoals Winston Churchill zei: « Never waste a good crisis». De anderhalvemeter-economie dringt zich op. Thuis- en telewerken wordt wellicht eerder regel dan uitzondering. De tijd van evenementen, meetings of kantoortuinen lijkt achter ons. Reizen of boodschappen doen zal een stuk complexer worden. We mogen de natuur niet langer uitbuiten voor mateloze consumptie. De overheid zal meer controle wensen, hetgeen onze vrijheid en privacy gevoelig kan inperken.
Maar er is ook hoop, zeker met Pasen. Juist in crisistijd worden mensen creatiever en zoeken elkaar op. Er is ruimte voor reflectie waardoor we beseffen en waarderen wat écht belangrijk is. Zoals gezondheid of het werk van de zorgsector. We zijn ons bewuster van de nabije omgeving. Het klimaat recupereert, de misdaad daalt en de factor-Mens maakt een ‘come-back’. Zo heb ik in de afgelopen drie weken meer solidariteit en gemeenschapszin waargenomen dan in de laatste drie jaren. Mijn Paaswens – dé tijd van hoop en nieuw begin – is dat deze verandering duurzaam is en naast ‘physical distance’ vooral ‘social proximity’ het nieuwe normaal wordt.
Zalig abnormaal Pasen aan iedereen.
Wytze & Boni