Na een survivaltocht van de Zavel naar het Brouckèreplein, hemelsbreed nog geen 500 meter, minstens 14 keer van trottoir af gedwongen wegens ‘werken’ (haha), benenbrekend tussen files en kraters, slalom ik eindelijk het stadhuis in via de Anspachlaan die doet denken aan Kabul na een nachtelijk bombardement, 3,5 uur wachten in een zaal die in Zuid-Soedan niet door Arbo-inspectie komt voor ID-kaart die na 13 weken – hoera! – is overgezet van de ene naar de andere Brusselse gemeente, fierljep ik met aan suïcide grenzende lef de Avenue Mohammed V over naar de vrienden van het immer efficiënte B-Post waar ik aan het zgn. Expresloket (humor!!) na 45 minuten aan de corpulente bediende vraag hoeveel zegels op een pakket van 300 gram naar NL moeten… geen idee, zegt de man en zoekt op internet de eigen tarieven op… struikel ik terug naar buiten richting de battlefields of broken dreams and promises, zoemt op een scherm: dank voor uw bezoek en tot binnenkort! Nou nee, ik dacht het niet!
4 mei, Brussel