Tijdens een van mijn dagelijkse wandelingen met Boni in het park, word ik staande gehouden door drie bloedmooie Latinos. De breedste van het trio vraagt aan mij: “can I touch him?” Lichtjes opgewonden spied ik de omgeving af op zoek naar verborgen cameras. Op mijn leeftijd zijn dergelijke voorstellen zeldzaam tot non-existent. Maar ik zie niks verdachts.
Misschien is dit wel gewoon mijn ‘lucky day’, praat ik mezelf moed in. Ik besluit er voor te gaan en antwoord met mijn zwoelste Iglesias-stem: “yes, you can…” Wellicht iets té zwoel want de macho bekijkt mij plots argwanend. Met vijf striemende woorden zet hij mij weer met beide benen op de grond: “not you asshole, your dog!”