Het moest er eindelijk van komen. Vandaag zou ik lid worden van de plaatselijke gymnasio. Mijn artsen en de fysiotherapeut vinden het onontbeerlijk voor mijn gezondheid dat ik ga fitnessen. Iedereen die Parkinson heeft of van nabij kent, weet hoe belangrijk beweging is. Hoewel ik het nut van sporten zelf ook inzie, voelt de [...]
Soms zijn er dagen die niet op gang willen komen, meestal maandagen. Vanochtend was het weer ‘raak’. Ik werd wakker met mist in mijn hoofd. Het voelde alsof er een stekker loszat of ik per abuis een slaap- in plaats van een erectie-pil had geslikt. Ik wilde me weer omdraaien, maar Foxy blafte dat idee [...]
Na de ochtendwandeling met Foxy was het tijd voor de dagelijkse café con leche met croissant. Stoutmoedig koos ik voor een ‘nieuw’ etablissement aan de andere kant van de kerk. Die keus was niet lastig: de zon verlichtte het terras uitnodigend. Dat de ober niet onknap was, hielp ook. Terwijl ik van de koffie en [...]
Vanochtend had ik een afspraak met mijn (Franse) huisarts in Sitges, die mij sinds mijn operatie nog niet gezien had. De dokter viel bijkans van zijn stoel - voorheen was dat mijn rol - en riep minstens 15 keer: “c’est vraiment incroyable!” Bij het afscheid zei hij, licht betraand: “we zien elkaar waarschijnlijk niet meer..”. [...]
Vroeger in Friesland, wanneer iemand vroeg hoe het ging, was het antwoord steevast: “ik mag niet klagen”. Typisch Fries: nuchter en ingetogen. Alleen bij een Elfstedentocht kwamen de emoties naar buiten, met of zonder hulp van Weduwe Joustra. Dat niet-zeuren-doe-maar-gewoon, was tegelijk typisch Nederlands. We hadden weinig te klagen. Das war Einmal. Klagen mag tegenwoordig [...]