Just saw this paper hanging at the elevators in the building where we live. I do not know Chloé, although it seems we live on the same floor.. Over the last few days, five (six, including Chloé) neighbours (some I hardly know) offered to buy me groceries or to walk my dog. Most of [...]
Zonet liep ik in het uitgestorven centrum van Barcelona naar de dichtstbijzijnde apotheek, de Farmacia. Het bezoeken van een apotheek is tijdens de ‘confinado’ een van de weinige geldige redenen je huis te mogen verlaten. Sommigen maken daar misbruik van en gaan voor een pak tissues naar de farmacia, enkel om even te kunnen ‘ontsnappen’. [...]
Policeman (on scooter): “hola señor, are you drunk?” Me (waddling, with dog): « no señor, I have Parkinson’s over 12 years, a stent in my heart, diabetes type 2 and one kidney.. and that’s just an executive summary. I’m also Frisian and gay, both are chronic, but no diseases. Hence I should be drunk but I [...]
Een bejaardentehuis is een plek vol contrasten. Leven en dood liggen er dichtbij elkaar, net als verdriet en ontroering. Aan de ene kant beklemt je de notie dat dit het eindstation is, de laatste halte. Dierbaren die vroeger volop in het leven stonden, zien aftakelen, doet pijn en maakt nederig. Aan de andere kant stemt [...]
Het gaf me zelfvertrouwen. Op de fiets door de stad crossen. Iets dat ik nog kan. Op YouTube staat een filmpje van een Parkinson-patiënt die amper meer kan lopen. Maar ‘du moment’ dat hij op een fiets wordt gehesen, worden zijn spieren soepel en demarreert hij als Bauke Mollema in een Touretappe. Een gelijkaardig gevoel [...]
Het was zo’n dag die we in Casa Boni een klusjesdag noemen. Eindelijk die schoenen naar de zapatero, pak ophalen bij de stomerij en lege flessen in de glascontainer. Het to-do-lijstje - dat al weken op de salontafel lag te vergelen - uitvoeren, afvinken en next. Pas rond zessen gunde ik mezelf een pauze. Ik [...]
Bij deze wil ik nogmaals mijn oprechte excuses aanbieden aan de Française die gisteravond, twee tafels verderop in dat bekende sushirestaurant in Barceloneta een stuk zalm op het gecoiffeerde hoofd kreeg en daarna nog een plak tonijn in haar décolleté. Met stokjes eten én Parkinson is geen gelukkige combinatie... Désolé, Madame!
Er zijn dagen waarop je beter in bed blijft. Gisteren behoorde absoluut tot die categorie, zo werd al gauw duidelijk. Met mijn ogen nog halfdicht strompelde ik naar mijn nieuwe espressomachine, zo’n joekel waar je ook lattes mee kunt brouwen. Water vullen, melk in het reservoir en een capsule erin. Met een druk op de [...]
Zien kon ik haar niet, horen des te meer. We werden gescheiden door een dun wit gordijntje. Haar stem was luid, geboren Amsterdamse. Het lot had ons vanmiddag samengebracht op ‘de Spoed’ van het VU ziekenhuis. Ik hoorde haar tekeer gaan, pijn, blijkbaar iets gebroken. Luisterend naar de Mokumse zag ik een ouder vrouwtje voor me, [...]
Vandaag is het exact tien jaar geleden dat bij mij de Ziekte van Parkinson werd vastgesteld. Ik was toen 38. Deze kloteziekte heeft mijn leven drastisch veranderd, in positieve maar vooral in negatieve zin. Ik heb het ontkend, vervloekt en gehaat. Maar vandaag, met een decennium Parkinson achter de kiezen, heb ik het anders gedaan: [...]