Sinds Foxy bij me woont, gaan we elke dag naar de ‘pipican’. Dat is een omheind park waar honden onaangelijnd kunnen rennen en ravotten. Foxy geniet met volle teugen wanneer hij zijn vriendjes terugziet of nieuwe caniene contacten legt. De pipican is zijn ‘happy hour’, al blijven we vaak langer dan een uur. Ook voor [...]
Iedere keer dat Foxy een stukje kip of laatst een halve hamburger, dat door ‘mijn’ Parkinson de reis tussen mijn vork en mond niet heeft overleefd, van de vloer opsmikkelt, denk ik: gelukkig is er toch eentje die blij is met deze rotziekte🦊😂 #omdenken
Binnenkort komt een vriendin uit Brussel mij bezoeken in Sitges. Omdat zij gehandicapt is, ging ik voor haar op zoek naar een hotel dat toegankelijk is voor gasten met een rolstoel en aangepaste kamers heeft. De speurtocht had al snel succes; ik vond een mooi hotel aan de ‘paseo’, dat over de gewenste faciliteiten beschikte [...]
Vorige week werd ik op een vroege ochtend gebeld door de dame van het verhuurkantoor dat mijn flat beheert. Er was een duif geconstateerd op de binnenkoer van ons gebouw ter hoogte van mijn appartement. Een dode duif, die niet meer koeren kon. Ze vroeg wanneer er iemand kon komen om de vogel te verwijderen. [...]
De laatste tijd lijd ik onder dyskinesie, oncontroleerbare bewegingen van met name mijn rechterarm. Parkinson-patiënten hebben daar vaak last van als ze ‘off’ zijn, dus als hun medicatie is uitgewerkt. Dit heeft thuis al geleid tot koffievlekken op het tapijt en gebroken glazen. Op straat zwaaien onbekende mensen soms (terug) naar mij omdat ze denken [...]
Het was mij heel lang niet overkomen. De laatste keer dateert van ver voor het corona-tijdperk. Ik had een date gisteravond en hij is blijven slapen. Gelukkig bleek al gauw dat je sommige dingen nooit verleert. Wat ik wel vergeten was, is dat de roes van een romantische avond, versterkt door champagne en kaarslicht, nogal [...]
Nu het kwik elke dag tot boven 20 graden stijgt, schakelen Boni en ik over op ons zomerritme. Franse bulldogs met hun platte neus kunnen slecht tegen hitte. Voor (diep)Friezen geldt hetzelfde maar niet zozeer vanwege hun neus. Daarom laat ik Boni in de zomer ‘s ochtends vroeg en ‘s avonds uit. Overdag is het [...]
Laat is het niet geworden gisteren - daar zorgt die vermaledijde avondklok wel voor - maar intens was het zeker. Het laatste blokje om met Boni moet een vermakelijk schouwspel zijn geweest; een hondje van 35 centimeter hoog dat een te blijde, na-Shakira’ende pinguïn van 1m90 voorttrekt. Na 15 maanden ingetogenheid heb ik mij - [...]
Daar ik vermoedde dat men in de kliniek waar ik gisteren een rectoscopie diende te ondergaan naar mijn medicijngebruik zou informeren, had ik pro-actief een overzicht van alle pillen die ik slik uitgeprint en meegebracht. Bovendien, wat op papier staat is niet gevoelig voor miscommunicatie; bij zoiets belangrijks als een medische ingreep kan ik (nog) [...]
Smalle straatjes die kronkelend verleiden tot oeverloos geslenter, nooit vervelen heden aan verleden rijgen als getijden levende polaroid, voer voor penselen. De vissershuizen met blauw-witte luiken waar binnen zwarte rijst of mossel gaart tikkende masten, overal zee kan ruiken de kloeke kerk belooft behouden vaart. Hoewel op ‘t eerste oog de rust [...]