Normaliter laat Bryan ‘s ochtends de hond uit. Het duurt drie kwartier voordat mijn eerste dopaminepil aanslaat en ik ter been ben. Foxy kan daar niet op wachten. Het beestje is twee jaar jong en barst van de energie. Vanaf het moment dat hij ontwaakt een dopaminebom op pootjes. Bovendien - niet onbelangrijk - móet [...]
Komt het door het vooruitzicht van de operatie? Zijn het bijwerkingen van de medicijnen? Zit ik in de overgang? Ik weet niet wat de oorzaak is, maar ik ben de laatste tijd hypergevoelig. Bij het minste of geringste barst ik in huilen uit. Niet van pijn of verdriet, maar van ontroering. Een vriend postte op [...]
Gisteravond zat ik met mijn goede vriend Hans iets te drinken op een terras in Sitges. Het was feest in het dorp en vanaf ons plekje konden we (bijna) de ‘menselijke torens’ zien. Terwijl Hans video’s van het jaarlijkse spektakel stond te maken, kwam een mevrouw mij in het Engels vragen of we nog [...]
Eind vorige maand had ik de eer om ‘op de koffie te komen’ bij premier Mark Rutte in het Torentje. We kennen elkaar al 35 jaar! Wij bespraken hoe het is om te leven met de Ziekte van Parkinson en het belang van een strenger toelatingsbeleid in Europa voor giftige stoffen, nu steeds meer vast [...]
Vanmiddag kwam een Spaanse vriend bij mij thuis lunchen, op de patio. Blijkbaar had hij na afloop van de copieuze en knoflookrijke maaltijd - terwijl ik in de keuken de vaatwasser stond te vullen - behoefte aan een frisse adem. Mijn vriend wist echter niet dat ik mijn dopamine-pillen in Tic Tac doosjes bewaar. Nu [...]
“Dit is geen toeval!”, brult de man met wie ik de komende 28 uur ga ‘hokken’. Hij heet Mehdi en is ervan overtuigd dat de neurologen ons met opzet samen in een kamer hebben gezet: “We lijken wel broers!” Niet qua uiterlijk, integendeel - een getinte Iraniër en een roomblanke Fries - maar verder zijn [...]
Vroeger in Friesland, wanneer iemand vroeg hoe het ging, was het antwoord steevast: “ik mag niet klagen”. Typisch Fries: nuchter en ingetogen. Alleen bij een Elfstedentocht kwamen de emoties naar buiten, met of zonder hulp van Weduwe Joustra. Dat niet-zeuren-doe-maar-gewoon, was tegelijk typisch Nederlands. We hadden weinig te klagen. Das war Einmal. Klagen mag tegenwoordig [...]
Onlangs had ik een klein dermatologisch probleempje. Gezwind toog ik met Foxy naar de farmacia, waar ik kind (en hond) aan huis ben. Toen ik nog werkte en het geld binnenklotste, was ik platinum member bij menig kredietkaart- en luchtvaart-maatschappij. Nu ik in ‘de WAO’ zit, is de apotheek de enige plek waar men de rode [...]
Terwijl de ochtendspits het vaderland verlamt duizend kilometer stilstaan, achteruit Regen op het voorruit 18 miljoen mensen in de polder, plensen. Rek ik mij uit, ruimte traag want alle tijd voor vrijheid, liefde lavend aan licht: de zon. Geen files, geen claxon.
Tijdens onze avondwandeling kwamen Foxy en ik een homokoppel tegen met twee kleine hondjes. Dat is niet zo vreemd; driekwart van de inwoners van Sitges bestaat uit homo’s met een hond. De ene heer had een wit keffertje aan de lijn, de andere een zwarte. Ik had hen vaker zien lopen - Sitges is een [...]