Het overkomt me in Barcelona regelmatig. Dat, als je zegt dat je Nederlander bent, ‘Jóhan Croeyf’ onwillekeurig het gespreksonderwerp wordt. Het enige onderwerp; de tijd is altijd korter dan de anekdotes en herinneringen lang zijn. De ogen van de gesprekspartner - taxichauffeur, café-gast of huisarts - beginnen steevast te glinsteren, de toon wordt devoot. In [...]
Misschien wilde ik té graag dat het goed ging. Of was ik vermoeid door de korte nachten, die bij prille liefde horen. Hoe dan ook, ik was nerveus. Het zou ons eerste uitstapje worden. Het plan was goed, het weer eveneens. We zouden de zaterdag doorbrengen in Sitges, in gezelschap van Boni. Daarom verkoos ik [...]
They say that Latinos are dramatic and the Dutch down to earth. In our case however, the opposite is true. After my new boyfriend, who is Argentinan, cooked yet another 3-star dinner, I exclaimed: «you are a God sent!” His understated reply could well be Frisian: “No, I came here by plane”.
Lurkend aan een flat white op het terras van mijn favoriete koffiebar, voelde ik plots een hand op mijn schouder. Ik draaide mij razendsnel om. Je weet nooit met die zakkenrollers in het centrum. Achter mij stond een ‘oude’ Spaanse vriendin die ik zeker twee jaar niet had gezien. Ze had een man ontmoet en [...]
Gisterochtend nam ik op de ‘kiss&ride’ strook van Schiphol afscheid van Amerikaanse vrienden die in de VS nieuwjaar gingen vieren. Bij het zoenen wilde ik hen een fijn uiteinde wensen maar kon zo gauw geen geschikte vertaling bedenken. Vanuit een ooghoek zag ik de parkeerwachter naderen; mijn tijd zat erop. Terwijl ik snel in de [...]
Het gaf me zelfvertrouwen. Op de fiets door de stad crossen. Iets dat ik nog kan. Op YouTube staat een filmpje van een Parkinson-patiënt die amper meer kan lopen. Maar ‘du moment’ dat hij op een fiets wordt gehesen, worden zijn spieren soepel en demarreert hij als Bauke Mollema in een Touretappe. Een gelijkaardig gevoel [...]
De zondag maakte haar naam waar. Ondanks dat het medio december is, gaf de barometer 18 graden aan. Politiek gezien maak ik mij grote zorgen over ‘climate change’ maar privé zit ik er anders in. De Catalaanse hoofdstad baadde in het zonlicht en mijn dakterras lonkte als was het augustus: “kom op me zitten en gebruik [...]
Het was zo’n dag die we in Casa Boni een klusjesdag noemen. Eindelijk die schoenen naar de zapatero, pak ophalen bij de stomerij en lege flessen in de glascontainer. Het to-do-lijstje - dat al weken op de salontafel lag te vergelen - uitvoeren, afvinken en next. Pas rond zessen gunde ik mezelf een pauze. Ik [...]
Als honden mochten kiezen, zou Boni op de PVV stemmen, vrees ik. Of op Vox, nu we in Spanje resideren. ‘Multicultureel samenleven’ is voor dieren soms net zo lastig als voor mensen. Sinds enkele weken is de spanning in het gebouw waar we wonen om te snijden. Er is een grote familie uit de [...]
In het Miró-museum dat ik met een vriend her-bezocht, wilde ik ongestoord genieten van het werk van de Catalaanse meester. Het aanbod van een (audio)gids sloeg ik af; kunst neem ik het liefst ‘ongefilterd’ tot me. Duiding door derden, gevraagd of ongevraagd, komt zo’n persoonlijke belevenis mijns inziens vaak niet ten goede. Hoewel ik een [...]
